اضطراب در بین دانشجویان چقدر شایع است؟

اختلالات اضطرابی شایع ترین اختلالات سلامت روان هستند که حدود ۱۱.۹ درصد دانشجویان را تحت تاثیر قرار می دهند.

بسیاری از این اختلالات اولین علائم خود را در دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی نشان می دهند.

برخی از شایع ترین اختلالات اضطرابی عبارتند از:

اضطراب اجتماعی

اختلال وحشت

اختلال اضطراب فراگیر (GAD)

در حالی که اضطراب اجتماعی اغلب در دوران کودکی یا نوجوانی آغاز می شود (معمولا حدود ۱۴ - ۷ سالگی)، سایر اختلالات اضطرابی ممکن است ابتدا در طول سال های پراسترس کالج ظاهر شوند یا تحریک شوند.

اما حتی در میان دانشجویانی که به اختلال اضطرابی خاصی مبتلا نیستند، بسیاری در برابر سطوح بالای اضطراب در دانشگاه آسیب پذیر هستند.

یک بررسی در سال ۲۰۱۸ نشان داد که ۶۳ درصد از دانشجویان کالج در ایالات متحده در سال گذشته احساس اضطراب شدید را گزارش کرده اند.

در سال گذشته حدود ۲۳ درصد گزارش شده است که توسط یک متخصص بهداشت روان تشخیص داده شده یا درمان شده اند.

اضطراب در سال های اخیر در دانشجویان افزایش یافته است.

افسردگی در دانشجویان تا چه حد شایع است؟

افسردگی در حدود ۷۰ درصد از دانشجویان کالج رخ می دهد، اما می تواند خیلی زودتر از زندگی آغاز شود. در واقع تقریبا نیمی از تمام موارد افسردگی تا سن ۱۸ سالگی شروع می شوند.

براساس اعلام مرکز کنترل و پیش گیری از بیماری ها، خودکشی نیز یک نگرانی عمده است، چرا که سومین عامل مرگ و میر در میان جوانان است.بهترین روانپزشک تهران

یک نظرسنجی بزرگ در سال ۲۰۱۵ نشان داد که از میان ۸،۱۵۵ دانش آموز، ۶.۷ درصد داشتن افکار خودکشی، ۱.۶ درصد داشتن برنامه خودکشی و ۰.۵ درصد اقدام به خودکشی در سال گذشته را گزارش کرده اند.

آیا مشکلات سلامت روان در بین دانش آموزان رو به افزایش است؟

سلامت روان یکی از نگرانی های رو به رشد در دانشگاه های آمریکا است.

براساس یک مطالعه در سال ۲۰۱۸، بیش از ۹۵ درصد از مدیران مراکز مشاوره دانشگاهی گزارش داده اند که مدیریت سلامت روان دانشجویان یک نگرانی رو به رشد است.

این مطالعه همچنین نشان داد که مشکلات سلامت روان در میان دانشجویان در دهه های اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته است.

تعداد دانشجویانی که با اختلال سلامت روان وارد دانشگاه می شوند نیز افزایش یافته است.

در حالی که کاملا مشخص نیست چه چیزی باعث این روند می شود، یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ نشان می دهد که نوجوانانی که زمان بیشتری را صرف دستگاه های الکترونیکی (رسانه های اجتماعی، گوشی های هوشمند و بازی) می کردند و زمان کمتری را صرف فعالیت های بدون لوازم الکترونیکی می کردند، سلامت روانی خود را کاهش داده بودند.